© Zrób Pan Zdjęcie 2020
,,[…] Powinienem powiedzieć, że chociaż został zbudowany jako prototyp krótkoterminowy, posiadał wszystkie ergonomiczne cechy zwykłego aparatu seryjnego […]” – tak komentuje wygląd i ergonomię aparatu John Harcourt.
,,[…] Dwoma interesującymi aspektami aparatu są:
1) bagnet z mocowaniem QV, który umożliwia stosowanie dwóch dedykowanych obiektywów Zoom z mocowaniem QV wyłącznie z aparatem (obiektywy z mocowaniem F można używać za pośrednictwem adaptera),
2) najlepsze zdjęcia – prędkość jest zadziwiająca – 20 fps, gdy jest ustawiona w trybie CH, wolniejsze 4 fps jest możliwe w trybie C (ciągłym) lub S (pojedynczym) […]” – tak opisywał aparat Peter Braczko w książce ,,Nikon Hand Book” wydawnictwa Fountain Press.
Nikon QV-1000C był pierwszym pełnoprawnym aparatem tej marki, który doprowadził do zrewolucjonizowania rynku fotograficzne na świecie. Podobnie jak Canon RC-760 (link do artykułu) był on protoplastą współczesnej lustrzanki cyfrowej.
© Nikon
Nikon QV-1000C został zaprezentowany 26 sierpnia 1988 roku na targach Photokina. Urządzenie było analogową czarno-biała kamerą wideo z sensorem CCD o rozdzielczości 380 000 pikseli. Redukcje kolorów zdjęcia poświęcono dla zwiększenia przejrzystości obrazu, poprzez ograniczenie sygnałów RGB, który został dołączony do sygnałów jasności. Dzięki takiemu działaniu jakość zdjęcia miała ulec poprawie.
,,[…] Ponieważ zdjęcie w gazecie zmieniało się w tym czasie na kolor, decyzja była sprzeczna z sytuacją, ale została podjęta […] aparat nie będzie się koncentrował na zapisie kolorów.
To był dobry wybór, jeśli chodzi o użyteczność. Kilka gazet używało tego typu aparatów, a podczas umieszczania zrobionego zdjęcia podpisywano je
,,zrobione elektroniczną kamerą wideo Xxxxx”. Ponieważ większość zdjęć była słabej jakości, była to swego rodzaju wymówka: „wynikająca z jakości elektronicznej kamery wideo, a nie z powodu braku możliwości fotografa, ani złej techniki drukowania”.
Jednak zdjęcia zrobione przez Nikona QV-1000C nigdy nie otrzymały takiego podpisu, pomimo wielu możliwości drukowania w gazetach. Jakość obrazu była tak dobra, jak jakość filmu z halogenkiem srebra […]”. – tak entuzjastycznie komentowano jakość obrazu oferowaną przez aparat w kwartalniku Nikkor Club.
Pliki były zapisywane na magnetycznych 2-calowych dyskach wideo Nikon VF-10. Każda mieściła po 50 zdjęć. Stacja znajdowała się na tylnej ścianie aparatu, otwierana była za pomocą dźwigni znajdującej się na dole.
© Digitalkameramuseum H. Hoogeveen
Technicznie podobnie jak Canon RC-760 nie był to aparat cyfrowy.
,,[…] Różnica między cyfrowym, a analogowym przechowywaniem obrazów polega na różnicy między filmem DVD, a starą kopią VHS […]”. – tak porównywał Jarle Aasland różnice w sposobie zapisu obrazu na negatywie, a dyskietce magnetycznej.
Przeznaczony był głównie dla fotografów prasowych pracujących w krótkich terminach, a nazwa QV miała oznaczać szybki obraz. Nie był on dostępny dla zwykłych konsumentów.
© Nicovandijk
Nikon QV-1000C posiadał migawkę szczelinową o czasach: 1/8 s,1/15 s, 1/30 s, 1/60 s 1/125 s,1/250 s, 1/500 s, 1/1000 si 1/2000 s. Miał możliwość korekty ekspozycji EV: +1,5, +1, 0 , -1, -1,5. Oferował trzy czułość ISO 400, 800 i 1600. Posiadał funkcję blokady pamięci. Aparat był wyposażony w mocowanie bagnetowe Nikon QV, składające się z elektronicznego uchwytu przekazującego sygnały między body, a obiektywem za pomocą 10 styków elektrycznych.
| Dane techniczne-specyfikacja | |
|---|---|
| Producent | Nikon |
| Nazwa aparatu | Nikon QV-1000C |
| Rodzaj aparatu | Monochromatyczna elektroniczna kamera wideo typu SLR - lustrzanka jednoobiektywowa |
| Prezentacja prototypu | 26 sierpnia 1988 roku |
| Pokrewne | Canon RC-760, Sony Mavica |
| Czujnik obrazu | Przetwornik obrazu 2/3 cala CCD (6380 000 pikseli) |
| Czułość | ISO 400/800/1600 |
| Zapis obrazu | Format wideo standard nagrywania FM zalecany przez ESCC |
| Nośnik zapisu | 2-calowa dyskietka wideo Nikon VF - 10 |
| Migawka | Szczelinowa o czasach: 1/8 s,1/15 s, 1/30 s, 1/60 s 1/125 s,1/250 s, 1/500 s, 1/1000 si 1/2000 s |
| Obiektyw | Mocowanie Nikon QV, Nikon F z adapterem Nikon QM-100 |
| Przysłona | W zależności od obiektywu |
| Wizjer | Optyczny |
| Gniazdo statywowe | 1/4'' |
| Sanki do lampy błyskowej | tak |
| Akumulator | Dedykowany |
| Cena | 2 000 000 Jen (pierwotna cena zestawu) 20 300 USD (cena zestawu w 1991 roku USA) |
© Digitalkameramuseum H. Hoogeveen
Aparat był oferowany jako kompletny zestaw, zawierający korpus aparatu Nikon QV-1000C, dwa obiektywy: QV Nikkor 10-40 mm f / 1.4 i QV Nikkor 11-120 mm f / 2, akumulator i ładowarkę oraz nadajnik QV-1010T, który służył do przesyłania obrazu za pośrednictwem linii telefonicznej. Ponadto miał adapter QM-100, który umożliwiał zamocowanie obiektywów Nikon F w trybie ręcznego ustawiania ostrości. Całość była pakowana do dedykowanej walizki i nie było możliwości zakupu niczego osobno.
© Digitalkameramuseum H. Hoogeveen
Pierwotnie był sprzedawany za 2 000 000 Jen. W 1991 roku Amerykańska cena katalogowa wynosiła 20 300 USD.
Nikon QV-1000C dziś to prawdziwy biały kruk wśród protoplastów współczesnych lustrzanek cyfrowych. Aparat odniósł bardzo duży sukces sprzedażowy w Japonii, po za którą sprzedano niewiele zestawów.
Zdjęcie zrobione Nikonem QV-1000C i przesłane do sieci AP zaledwie kilka sekund po zrobieniu.
© Ron Edmonds / Associated Press.
,,[…] kilka egzemplarzy zostało wysłanych bezpłatnie do agencji prasowych i gazet w USA i w Europie, gdzie pozwolono im wypróbować system przez pewien czas. Niestety wiele z nich nigdy nie zostało odesłanych i zostały albo wyrzucone, albo zniknęły, gdy gazety przeszły na fotografię cyfrową […]”. – tak komentuje ilość wyprodukowanych egzemplarzy Kenji Toyody.
Nikon QV-1000C to bardzo rzadki aparat kolekcjonerski. Według obliczeń Jarle Aasland na świecie jest obecnie około 12-13 takich aparatów, z których dwa są własnością samego Jarle Aasland.